Marcin Kubica |
Tłumaczenie |
Profesor Andrus uwielbia rozwiązywać przeróżne łamigłówki.
Jedną z jego ulubionych jest ``Lustrzana Skrzynka''.
Konstrukcję skrzynki najłatwiej opisać patrząc na nią z góry.
Załóżmy więc, że widzimy poziomy przekrój skrzynki narysowany w prostokątnym
układzie współrzędnych. Jest to prostokąt o bokach równoległych do osi układu
podzielony na kwadratowych pól
(ułożonych w n wierszy i m kolumn).
W każdym polu może być umieszczone lustro.
Lustro jest ustawione pionowo po przekątnej pola biegnącej od
lewego-dolnego do prawego-górnego narożnika (przekroju) pola.
Obie strony lustra odbijają światło.
W zewnętrznych ścianach skrzynki, pośrodku każdego wiersza i
każdej kolumny, znajdują się otwory, przez które może wpadać do
wnętrza lub wychodzić na zewnątrz skrzynki wiązka światła.
Przez każdy otwór można wpuścić do wnętrza skrzynki wiązkę światła
jedynie w kierunku prostopadłym do ściany, w której znajduje się otwór.
Taka wiązka odbijając się od lustra zmienia kierunek o 90 stopni.
Gdy wiązka przechodzi przez puste pole (takie, na którym nie ma lustra),
wówczas jej kierunek nie ulega zmianie.
Otwory w ścianach skrzynki są ponumerowane od 1 do
.
Numery są nadawane otworom zgodnie z kolejnością ich występowania
na obwodzie
skrzynki, począwszy od otworu w lewej ścianie górnego-lewego pola
(na przekroju) i następnie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek
zegara (czyli idąc najpierw w dół lewej ściany).
Ponieważ z zewnątrz nie widać układu luster, więc jedynym sposobem,
by wywnioskować, jaki jest ten układ, jest wpuszczanie wiązek światła
przez wybrane otwory i obserwowanie, przez które otwory
takie wiązki wychodzą.
2 3 9 7 10 8 6 5 2 4 1 3poprawną odpowiedzią jest plik wyjściowy box.out
0 1 0 0 1 1