Marcin Kubica |
Tłumaczenie |
Profesor Andrus uwielbia rozwiązywać przeróżne łamigłówki. Jedną z jego ulubionych jest ``Lustrzana Skrzynka''. Konstrukcję skrzynki najłatwiej opisać patrząc na nią z góry. Załóżmy więc, że widzimy poziomy przekrój skrzynki narysowany w prostokątnym układzie współrzędnych. Jest to prostokąt o bokach równoległych do osi układu podzielony na kwadratowych pól (ułożonych w n wierszy i m kolumn). W każdym polu może być umieszczone lustro. Lustro jest ustawione pionowo po przekątnej pola biegnącej od lewego-dolnego do prawego-górnego narożnika (przekroju) pola. Obie strony lustra odbijają światło.
W zewnętrznych ścianach skrzynki, pośrodku każdego wiersza i każdej kolumny, znajdują się otwory, przez które może wpadać do wnętrza lub wychodzić na zewnątrz skrzynki wiązka światła. Przez każdy otwór można wpuścić do wnętrza skrzynki wiązkę światła jedynie w kierunku prostopadłym do ściany, w której znajduje się otwór. Taka wiązka odbijając się od lustra zmienia kierunek o 90 stopni. Gdy wiązka przechodzi przez puste pole (takie, na którym nie ma lustra), wówczas jej kierunek nie ulega zmianie. Otwory w ścianach skrzynki są ponumerowane od 1 do . Numery są nadawane otworom zgodnie z kolejnością ich występowania na obwodzie skrzynki, począwszy od otworu w lewej ścianie górnego-lewego pola (na przekroju) i następnie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara (czyli idąc najpierw w dół lewej ściany). Ponieważ z zewnątrz nie widać układu luster, więc jedynym sposobem, by wywnioskować, jaki jest ten układ, jest wpuszczanie wiązek światła przez wybrane otwory i obserwowanie, przez które otwory takie wiązki wychodzą.
2 3 9 7 10 8 6 5 2 4 1 3poprawną odpowiedzią jest plik wyjściowy box.out
0 1 0 0 1 1